اورجت دندان یا جلوزدگی دندان های بالایی

داشتن یک لبخند زیبا می‌تواند به میزان زیادی بر عزت نفس فرد و سلامت کلی دهان و دندان تأثیر بگذارد. با این حال، برخی از افراد ممکن است مشکلات دندانی مانند اورجت دندان یا جلوزدگی دندان های بالایی را تجربه کنند که می‌تواند بر زیبایی و عملکرد تأثیر بگذارد. در این مقاله، ما به چیستی اورجت، علل آن، گزینه‌های درمانی موجود و پاسخ به برخی از سؤالات متداول برای کمک به درک بهتر این نگرانی دندانپزشکی خواهیم پرداخت.

اورجت دندان چیست؟

اورجت که با جلوزدگی دندان های بالایی نیز شناخته می‌شود، یک بیماری دندانی است که در آن هنگام بسته شدن دهان، دندان‌های جلویی بالایی به سمت بیرون و فراتر از دندان‌های جلوی پایین کشیده می‌شوند. این یک ظاهر اوربایت ایجاد می‌کند، جایی که دندان های بالایی به طور قابل توجهی با دندان های پایین همپوشانی دارند

انواع اورجت

اورجت اصطلاحی است که در دندانپزشکی برای توصیف فاصله افقی بین دندان های جلویی فک بالا و پایین استفاده می‌شود. این یک اندازه گیری رایج در ارتودنسی برای ارزیابی و برنامه ریزی درمان برای مال اکلوژن (دندان های نامرتب) است. اورجت انواع مختلفی دارد که بر اساس میزان و جهت ناهماهنگی می‌تواند متفاوت باشد. در اینجا انواع اصلی وجود دارد:

• اورجت نرمال: این زمانی است که دندان های جلوی بالایی به صورت افقی با دندان های جلویی پایینی همپوشانی دارند. یک اورجت معمولی معمولاً بین ۲ تا ۳ میلی متر است.
• اورجت شدید: این اتفاق زمانی رخ می‌دهد که دندان های بالایی به طور قابل توجهی از دندان های پایین بیرون زده باشند. اغلب به عنوان دندان باک نامیده می‌شود و می‌تواند بیش از ۳ میلی متر باشد. افزایش اورجت می‌تواند ناشی از عاداتی مانند مکیدن انگشت شست، عوامل ژنتیکی یا ناهماهنگی در اندازه فک باشد.
• اورجت معکوس: همچنین به عنوان اورجت منفی یا آندربایت شناخته می‌شود، این زمانی است که دندان های پایینی بیشتر از دندان های بالایی بیرون می‌زنند. این می‌تواند به دلیل رشد بیش از حد فک پایین، زیر رشد فک بالا یا ترکیبی از هر دو باشد.
• اورجت لبه به لبه: این زمانی است که لبه‌های دندان های جلویی بالا و پایین مستقیماً روی هم قرار می‌گیرند. اگرچه از نظر فنی یک اورجت نیست، اما اغلب در بحث در مورد هم‌ترازی دندان‌ها گنجانده می‌شود زیرا نشان دهنده انحراف از همپوشانی طبیعی است.

هر نوع اورجت دندان می‌تواند پیامدهایی برای سلامت دهان داشته باشد، از جمله افزایش خطر آسیب دندان، مشکلات در گاز گرفتن و جویدن و نگرانی‌های زیبایی. درمان‌های ارتودنسی مانند بریس‌ها یا ترازهای شفاف معمولاً برای اصلاح مشکلات اورجت استفاده می‌شوند.

اورجت دندان چه تفاوتی با اوربایت دارد؟

اورجت و اوربایت هر دو اصطلاحاتی هستند که در دندانپزشکی برای توصیف انواع مختلف نامرتبی دندان‌ها استفاده می‌شوند، اما به جنبه‌های مختلفی اشاره دارند:

1. اورجت: این اصطلاح به رابطه افقی بین دندان های جلویی بالا و پایین اشاره دارد. فاصله ای است که دندان های بالا در جهت افقی از روی دندان های پایین بیرون زده اند. یک اورجت معمولی حدود ۲-۳ میلی متر است. اورجت افزایش یافته اغلب در زبان عامیانه به عنوان جلوزدگی دندان های بالایی شناخته می‌شود، جایی که دندان های بالایی به طور قابل توجهی بیشتر از دندان های پایین بیرون می‌آیند.
2. اوربایت: از طرف دیگر اوربایت همپوشانی عمودی دندان های جلویی بالا را بر روی دندان های جلویی پایینی توصیف می‌کند. با میزان همپوشانی دندان های بالا بر روی دندان های پایین اندازه گیری می‌شود. اوربایت معمولی جایی است که دندان های بالایی حدود یک سوم تا نیمی از دندان های پایینی روی هم قرار می‌گیرند. اوربایت بیش از حد که به عنوان دیپ بایت نیز شناخته می‌شود، زمانی است که دندان‌های بالایی روی دندان‌های پایینی بیش از حد روی هم قرار می‌گیرند و گاهی اوقات حتی باعث می‌شوند که دندان‌های بالا به لثه‌های پایینی یا دندان‌های پایین به سقف دهان گاز بزنند.

نشانه های اورجت دندان

• جلوزدگی دندان های بالایی: قابل‌توجه‌ترین علامت اورجت زمانی است که دندان های جلویی بالایی به طور قابل توجهی فراتر از دندان های جلوی پایین بیرون می‌آیند.
• بایت تغییر یافته: بایت ممکن است غیرطبیعی به نظر برسد، با بسته شدن دهان، دندان های بالایی بسیار فراتر از دندان های پایین کشیده می‌شوند.
• دشواری در گاز گرفتن یا جویدن: اورجت می‌تواند بر کارایی گاز گرفتن و جویدن تأثیر بگذارد، زیرا ناهماهنگی ممکن است استفاده مؤثر از دندان های جلویی را دشوار کند.
• مشکلات گفتاری: در برخی موارد، اورجت می‌تواند بر گفتار تأثیر بگذارد و منجر به چالش‌هایی در تلفظ صداهای خاص شود.
• تغییر نمایه صورت: یک اورجت قابل توجه ممکن است روی نیمرخ صورت تأثیر بگذارد، به ویژه در موارد شدید، که می‌تواند منجر به برجسته‌تر شدن لب بالایی یا ظاهر فرورفته پایین صورت شود.
• ساییدگی و پارگی روی دندان‌ها: ممکن است ساییدگی ناهموار روی دندان‌ها ایجاد شود، به خصوص اگر اورجت باعث تماس نامناسب بین دندان های بالا و پایین شود.

دلیل بروز اورجت دندان‌ها چیست؟

1. عوامل ژنتیکی: اندازه و شکل فک و دندان‌ها اغلب ارثی است و این عوامل ژنتیکی می توانند فرد را مستعد ابتلا به اورجت کنند.
2. عادات دهانی ضعیف: عاداتی در دوران کودکی مانند مکیدن انگشت شست، استفاده طولانی مدت از پستانک یا استفاده بیش از حد از بطری می‌تواند به ایجاد اورجت کمک کند.
3. ناهماهنگی دندان: اورجت می‌تواند در نتیجه نامرتبی دندان‌ها باشد، جایی که قرار گرفتن دندان‌ها باعث بیرون زدگی دندان های بالایی می‌شود.
4. مشکلات اسکلتی: گاهی اوقات، علت به ساختار اسکلتی مربوط می‌شود، مانند رشد بیش از حد فک بالا یا فک پایین توسعه نیافته.
5. افتادن دندان: از دست دادن زودهنگام دندان های شیری یا از دست دادن دندان های عقبی گاهی اوقات می‌تواند منجر به اورجت شود، زیرا می‌تواند باعث جابه‌جایی دندان های جلو به سمت جلو شود.
6. تروما یا آسیب: در موارد نادر، آسیب به فک یا دندان می‌تواند منجر به اورجت شود.
7. تومور یا کیست‌: به ندرت، تومورها یا کیست‌ها در ناحیه فک می توانند منجر به ایجاد اورجت شوند.

پرداختن به اورجت نه تنها به دلایل زیبایی بلکه برای جلوگیری از مشکلات بالقوه در سلامت و عملکرد دهان بسیار مهم است. درمان های ارتودنسی مانند بریس‌ها یا الاینرهای شفاف معمولاً برای اصلاح اورجت بسته به شدت و علت آن استفاده می‌شود.

روش های درمان اورجت دندان

درمان اورجت دندان شامل روش‌ها و رویکردهای مختلف ارتودنسی بسته به شدت و علت اصلی اورجت است. در اینجا چند روش متداول درمانی آورده شده است:

1. بریس‌ها: بریس‌های فلزی سنتی در درمان اورجت بسیار مؤثر هستند. آنها فشار مداوم به دندان‌ها وارد می‌کنند و به تدریج آنها را به موقعیت صحیح حرکت می‌دهند. بریس‌های سرامیکی یا بریس‌های لینگوال (که در پشت دندان‌ها قرار می‌گیرند) جایگزین‌هایی هستند که گزینه‌ای زیباتر ارائه می‌دهند.
2. بریس‌های شفاف: یک انتخاب محبوب برای بزرگسالان و نوجوانان است. آنها تقریباً نامرئی هستند و می‌توان آنها را برای خوردن و تمیز کردن برداشت. آنها مانند بریس‌ها عمل می‌کنند و برای حرکت دندان‌ها فشار وارد می‌کنند، اما ممکن است برای موارد شدید مناسب نباشند.
3. لوازم متحرک: در برخی موارد، به ویژه در کودکان، می‌توان از وسایل متحرک (مانند نگهدارنده‌ها) برای اصلاح اورجت خفیف استفاده کرد. این دستگاه‌ها می توانند رشد فک و موقعیت دندان‌ها را هدایت کنند.
4. لوازم کاربردی: اغلب در کودکان و نوجوانان در حال رشد استفاده می‌شود. دستگاه‌های کاربردی می‌توانند رشد فک را برای اصلاح اورجت اصلاح کنند، به‌ویژه زمانی که ناشی از ناهماهنگی‌های اسکلتی باشد.
5. کشیدن دندان: در موارد تراکم بیش از حد شدید، کشیدن دندان ممکن است برای ایجاد فضایی برای تراز شدن مجدد دندان های باقیمانده ضروری باشد.
6. جراحی: در بزرگسالان، جایی که اورجت به دلیل مشکلات اسکلتی است و نمی‌توان آن را به تنهایی با بریس اصلاح کرد، ممکن است به جراحی فک نیاز باشد. این معمولاً با درمان ارتودنسی یا همراه با آن انجام می‌شود.
7. ترمیم دندان: گاهی اوقات، ترمیم‌های دندانی مانند روکش می توانند برای بهبود ظاهر و عملکرد دندان‌ها با اورجت استفاده شوند، اگرچه این امر ناهماهنگی زمینه‌ای را اصلاح نمی‌کند.
8. گشاد کردن فک: برای بیمارانی که فک بالایی باریک در اورجت ایجاد می‌کند، می‌توان از گشاد کننده کام برای گشاد کردن فک بالا استفاده کرد.

انتخاب درمان به عوامل مختلفی از جمله سن بیمار، شدت اورجت، وجود سایر مشکلات دندانی و ترجیحات شخصی بستگی دارد. متخصص ارتودنسی می‌تواند ارزیابی کاملی را ارائه دهد و مناسب‌ترین طرح درمانی را توصیه کند. مداخله زودهنگام، به ویژه در کودکان، اغلب می‌تواند درمان های بعدی را ساده کرده و نتایج را بهبود بخشد.

برای دریافت مشاوره از متخصص ارتودنسی در شرق تهران می توانید با کلینیک قائمی تماس بگیرید.

هزینه درمان اورجت

هزینه درمان اورجت بسته به عوامل مختلفی متفاوت است:

• نوع درمان: درمان های مختلف هزینه‌های متفاوتی دارند. بریس‌های سنتی، ترازهای شفاف (مانند اینویزیلاین) و لوازم کاربردی همه از نظر قیمت متفاوت هستند.
• شدت مورد: اورجت‌های شدیدتر اغلب به درمان پیچیده‌تر و طولانی‌تری نیاز دارند که می‌تواند هزینه را افزایش دهد.
• موقعیت جغرافیایی کلینیک: هزینه درمان ارتودنسی بسته به محل زندگی شما و موقعیت کلینیک می‌تواند بسیار متفاوت باشد.
• مدت درمان: برنامه‌های درمانی طولانی‌تر معمولاً هزینه بیشتری دارند.
• تخصص ارتودنتیست: ارتودنتیست‌های مختلف بر اساس تجربه و خدماتی که ارائه می‌دهند، نرخ‌های متفاوتی را دریافت می‌کنند.
• روش های اضافی: اگر به کارهای دندانپزشکی اضافی نیاز باشد (مانند کشیدن، جراحی یا ترمیم)، این به هزینه کلی اضافه می‌کند.
• به طور کلی، درمان های ارتودنسی می متغیر است. بهتر است برای برآورد دقیق بر اساس نیازهای خاص خود با یک متخصص ارتودنسی مشورت کنید.

مراقبت های بعد از درمان اورجت

پس از تکمیل درمان اورجت، حفظ نتایج بسیار مهم است. در اینجا برخی از جنبه‌های کلیدی مراقبت های پس از درمان آورده شده است:

1. استفاده از نگهدارنده‌ها: بعد از بریس‌ها یا الاینرها، معمولاً نگهدارنده‌ها برای نگه داشتن دندان‌ها در موقعیت جدیدشان ضروری هستند. پیروی از دستورالعمل‌های متخصص ارتودنسی در مورد استفاده از آنها بسیار مهم است.
2. معاینات منظم دندانپزشکی: برای حفظ سلامت دهان و دندان به معاینات و تمیز کردن منظم دندان‌ها ادامه دهید.
3. بهداشت دهان و دندان: برای حفظ سلامت دندان‌ها و لثه‌ها، اقدامات بهداشتی دهان و دندان از جمله مسواک زدن و نخ دندان کشیدن منظم را رعایت کنید.
4. اجتناب از عادت‌های مضر: از عادت‌هایی که می‌توانند دندان‌هایتان را تغییر دهند، مانند مکیدن انگشت شست، جویدن ناخن یا استفاده از دندان‌ها به عنوان ابزار، اجتناب کنید.
5. نظارت بر حرکت دندان‌ها: مراقب دندان های خود باشید. اگر متوجه هر گونه جابه‌جایی شدید، با متخصص ارتودنسی خود تماس بگیرید.
6. داشتن یک رژیم غذایی متعادل: یک رژیم غذایی سالم برای حفظ دندان‌ها و لثه‌های قوی مهم است.
7. محافظت از دندان‌ها: اگر ورزش می‌کنید، از محافظ دهان برای محافظت از دندان های خود استفاده کنید.

پیروی از این مراحل مراقبت پس از درمان می‌تواند به اطمینان از ماندگاری نتایج درمان اورجت شما کمک کند. پیگیری منظم با ارتودنتیست شما نیز برای نظارت بر پایداری نتیجه درمان مهم است.  

سؤالات متداول درمان اورجت